شیعهء امامیه

شیعه امامیه اثناعشریه فرقه ای از مسلمانان است که به حق علی در میراث بردن خلافت قائل اند، وازخلافت شیخین [ابوبکر وعمر] وعثمان ، منکر هستند،همچنان قائل به دوازده امام اند که آخر آنان – نظر به پندار ایشان- در سردابی در سامراء داخل گردیده است، ایشان در افکار و آراء جداگانهء خویش، قسیم و مقابل اهل سنت و جماعت میباشند، و در پی آنند که مذهب شان در تمام جهان اسلام به نشر برسد.

شیعهء امامیه

(اثنا عشریه)

تعریف:

شیعهء امامیهء اثناعشریه فرقه ای از مسلمانان است که به حق علی در میراث بردن خلافت قائل اند، وازخلافت شیخین [ابوبکر وعمر] وعثمان ، منکر هستند،همچنان قائل به دوازده امام اند که آخر آنان – نظر به پندار ایشان- در سردابی در سامراء داخل گردیده است، ایشان در افکار و آراء جداگانهء خویش، قسیم و مقابل اهل سنت و جماعت میباشند، و در پی آنند که مذهب شان در تمام جهان اسلام به نشر برسد.

تأسیس وافراد برازنده :

-دوازده امامی که شیعهء امامیه آنان را امام خویش میدانند سلسلهء نسب شان قرار ذیل میباشد:

1-علی ابن ابی طالب –ع– که ایشان وی را مرتضى لقب میکنند –خلیفهء راشد چهارم، داماد رسول الله ص، 17 رمضان سال 40هـ در مسجد کوفه ، توسط عبد الرحمن بن ملجم خارجی ناگهان به قتل رسید [ترور شد].

2-حسن بن علی رضی الله عنهما، که به وی « مجتبی» لقب میدهند.

3-حسین بن علی رضی الله عنهما، لقبش نزد آنان « شهید» است.

4-علی زین العابدین بن حسین ( 38- 95هـ) لقبش نزد آنان «سجاد» است.

6-محمد باقر بن علی زین العابدین ( ت 114هـ)لقبش «باقر» است.

6-جعفر صادق بن محمد باقر ( ت 148هـ) لقبش «صادق».

7-موسى کاظم بن جعفر صادق ( ت 183هـ) لقبش « کاظم».

8-علی رضا بن موسى کاظم ( ت203هـ) لقبش «رضا».

9-محمد جواد بن علی رضا ( 195- 226هـ) لقبش « تقی».

10-علی هادی بن محمد جواد ( 212-254هـ) لقبش «نقی».

11-حسن عسکری بن علی هادی ( 232-260هـ) لقبش « زکی».

12-محمد مهدی بن حسن عسکری (…_ …)، لقبش نزد آنان « الحجة القائم المنتظر» است.

-چنین میپندارند که امام دوازدهم شان در سردابی در خانهء پدرش در سامراء داخل گردید و دیگر باز نگشته است.

-در این اختلاف دارند که وی در وقت مخفی شدن چند ساله بود، بعضی گفته: چهار ساله، و بعضی گفته : هشت ساله بود، ولی اکثر پژوهشگران به این باورند که وی اصلا وجود نداشته بلکه از اختراعات شیعه میباشد، بنابرآن وی را امام معدوم و امام موهوم نام می نهند

-از اشخاص بارز تاریخی شان یکی هم عبد الله بن سبأ میباشد، وی از جملهء یهودیهای یمن بود که ظاهرا مسلمان شد، و افکاری،که در دین یهودی داشت آنرا به مذهب شیعه نقل داد، از قبیل: قول به رجعت، عدم مردن، مالک شدن زمین، قدرت داشتن به چیزهائی که هیچ کسی از مخلوق به آنها قدرت ندارد، اثبات علم به چیز هائیکه آنرا هیچکسی از خلق نمی داند، و اثبات بداء و فراموشی به خداوند «تعالى الله عما یقولون علوا کبیرا» وی در یهودیت خود میگفت که یوشع بن نون وصی موسى علیهما السلام است، وقتی مسلمان شد گفت که علی وصی محمد ص است، از مدینه به مصر، کوفه، فسطاط، و بصره رفت، و برای حضرت علی چنین گفت: « انت انت» یعنی تو خدا هستی، بنابرآن حضرت علی ع به کشتنش تصمیم گرفت ولی عبد الله بن عباس رضی الله عنهما به وی مشوره داد که آن را نکشد، سپس به مدائن تبعیدش نمود.

-منصور احمد بن ابی طالب طبرسی متوفی سال 588هـ صاحب کتاب (الاحتجاج) که سال 1302هـ در ایران طبع گردیده است.

-کلینی، صاحب کتاب ( الکافی ) که سال 1278هـ در ایران چاپ شده است، این کتاب نزد آنان به مثابهء صحیح البخاری نزد اهل سنت و جماعت میباشد، میگویند که در وی 16199 حدیث وجود دارد در حالیکه احادیث صحیح که از رسول الله ص روایت شده اند درحدود 6000حدیث است، دراین کتاب خرافات و دورغ های خیلی زیاد نیز وجود دارد0

-الحاج میرزا حسین بن محمدتقی نوری طبرسی متوفی سال 1320م که در مشهد مرتضوی درنجف دفن شده است، وی صاحب کتاب ( فصل الخطاب فی اثبات تحریف کتاب رب الار باب) میباشد، وی دراین کتاب خود می پندارد که در قرآن کریم زیادت ها ونقصاناتی آورده شده، که از آنجمله است ادعای شان درسورهء انشراح [ الم نشرح ] که میگویند: از آن این عبارت ( و جعلنا علیا صهرک ) کم شده است، معاذ الله که این ادعای شان درست باشد، این کتاب سال 1289م در ایران چاپ شده است0

- آیة الله مامقانی، صاحب کتاب ( تنقیح المقال فی احوال الرجال ) این شخص نزد ایشان امام جرح و تعدیل به شمار میرود، وی دراین کتاب خود ابوبکر وعمر رضی الله عنهما را بنام جبت وطاغوت یاد میکند، (207/1) را مطالعه کنید، این کتاب سال 1352هـ در مطبعهء مرتضوی در نجف به چاپ رسیده است0

- ابوجعفر طوسی صاحب کتاب ( تهذیب الاحکام )، و محمد بن مرتضی معروف به ملا محسن کاشی صاحب کتاب ( الوافی ) و محمد بن حسن الحر العاملی صاحب کتاب ( وسائل الشیعة إلی احادیث الشریعة )، و محمد باقر ابن شیخ محمدتقی معروف به مجلسی، صاحب کتاب ( بحار الانوار فی احادیث النبی والأئمة الأطهار )، وفتح الله کاشانی صاحب کتاب ( منهج الصادقین)، وابن أبی الحدید، صاحب ( شرح نهج البلاغة )0

- آیة الله خمینی از شخصیات معاصر شیعه، که انقلاب شیعی را در ایران رهبری نمود، وحکومت را بدست آورد، کتاب (کشف الاسرار) وکتاب (الحکومة الاسلامیة) از تألیف وی میباشد، با وجود آنکه وی مفکورهء ولایت فقیه را به میان آورد ودر اوائل انقلاب شعار های عام اسلامی را سر میداد ولی دیری نگذشت که تعصب شیعیت تنگ نظرانهء خود را ظاهر نموده مردم را به یک جنگ تباه کن باهمسایه های عراقی خویش رهبری نمود.

افکار ومعتقدات :

-امامت : به نص ثابت میباشد، زیرا لازم وواجب است که امام سابق امام آینده را شخصا و عینا تعیین نماید نه اینکه اوصاف وعلاماتش را بیان کند، وامامت از امور مهم و بزرگی است که برای پیامبر ص جائز نیست که خودش برود وامت را بدون سر نوشت بگذارد و هریکی به فکر خود چیزی بگوید، بلکه لازم است که شخصی را تعیین نماید تا مردم را رهبری کند ومردم به طرف وی رجوع نمایند0

-در این مورد استدلال میکنند که پیامبر خدا روز غدیر خم حضرت علی را به صراحت جانشین خود تعیین نمود.

-همچنان می پندارند که علی به امامت هر دو پسر خود حسن و حسین تصریح نمود… و همینطور … هر امام به امام بعدی خود تصریح نموده آنرا به طریق وصیت تعیین میکرد. از همین جهت امامان خویش را «اوصیاء» میگویند.

-عصمت: تمام امامان از خطا و فراموشی و از گناهان صغیره و کبیره معصوم میباشند.

-علم: برای تمام امامان علمی از طرف پیامبر r داده شده که شریعت را توسط آن تکمیل نمایند، و هر یکی از ائمه داراى علم لدنی بوده بین آنان و پیامبر فرقی وجود ندارد، مگر اینقدر که به آنان وحی نازل نمیشود، پیامبر r اسرار شریعت را نیز نزد آنان به ودیعت گذاشته، تا برای مردم مطابق زمان شان بیان نمایند.

-خارق العادات: جایز است که از دست امام خارق العادات صادر شود و آنرا معجزه مینامند، وقتیکه یکی از امامان از طرف امام سابق تعیین نشده باشد در این صورت ثبوت امامت وی از طریق خارق العادات می باشد.

-غایب شدن: معتقد اند که هیچ گاه زمانه از حجت خداوند خالی نمی باشد که بر این امر عقل و شرع گواه است بنا برهمین اعتقاد شان می گویند: امام دوازدهم در سرداب غایب گردیده است و او دوگونه غایب شدن دارد : غیبت صغرى و غیبت کبرى، این از جملهء افسانه های دروغین شان میباشد.

-رجوع کردن: به این عقیده اند که حسن عسکری در آخر زمان به اجازهء خداوند باز خواهد گشت، آنان هر شب بعد از نماز شام با مرکبی نزد دروازهء سرداب ایستاده می شوند و امام غایب خویش را باگرفتن اسمش دعوت به خروج مینمایند، این کار شان تا طلوع نمودن ستاره ها ادامه نموده بعد از آن، کار را به شب آینده موکول نموده باز میکردند. همچنان می گویند: وقتی امام غایب عودت نماید زمین را همانطورکه پر از ظلم و ستم است پر از عدل و انصاف خواهد کرد و از دشمنان شیعه در طول تاریخ قصاص خواهد گرفت، امامیه به صورت عموم به رجوع کردن قائل اند و بعضی فرقه های دیگر شان به رجوع نمودن بعضی مردگان نیز قائل اند.

-تقیه : تقیه را آنان اصلی از اصول دین میدانند، کسی که آن را ترک نماید به منزلهء آنست که نماز را ترک کرده باشد و وجوب این تقیه تاوقتی ادامه دارد که امام غایب خارج شود، بنابرآن کسی که آن را قبل از خروج وی ترک نماید از دین خدا و دین امامیه خارج شده است، بر اثبات تقیهء خود از این آیهء مبارک استدلال مینمایند «الا أن تتقوا منهم تقاة» و همچنین از این قول که آنرا به امام ابو جعفر امام پنجم نسبت میدهند استدلال میکنند : « تقیه دین من و دین پدران من میباشد و کسی که تقیه ندارد ایمان ندارد» آنان در مفهوم تقیه چنان مبالغه نموده اند که به ارتکاب دروغگوئی و کارهای حرام رسیده اند.

-متعه : آنان معتقد اند که متعه نمودن با زنان بهترین عادات و خوب ترین قربة ها میباشد و در این مسأله به این قول خداوند استدلال مینمایند: (فما استمتعتم به منهن فآتوهن أرجورهن فریضة) یعنی: آنچه که استفاده میکنید از زنان پس عوض آنرا برای شان بدهید که این یک شئ تعیین شده است. در حالیکه اسلام این نوع نکاح را که در آن زمان محدودی تعیین میشود حرام ساخته است، ولی اهل سنت نیت دوام و همیشگی را در نکاح شرط میدانند، برای نکاح متعه تاثیرات منفی زیادی بالای اجتماع وجود دارد.

-معتقد اند که نزد آنان قرآن دیگری وجود دارد بنام مصحف فاطمه، کلینی در کتاب خود الکافی صحفه 57 طبع 1278هـ از ابوبصیر «یعنی از جعفر الصادق» نقل میکند : نزد ما مصحف فاطمه علیه السلام وجود دارد، می گوید برایش گفتم مصحف فاطمه چیست؟ گفت مصحفی است که آن سه برابر قرآن شما است، سوگند به خدا که در آن حرفی از قرآن شما وجود ندارد.

-براءت ویابیزاری : آنان از خلفاء سه گانه ابوبکر، عمر، و عثمان( بیزاری خود را اعلان نموده آنان را به بدترین صفات یاد میکنند، زیرا آن سه به عقیدهء ایشان خلافت را از علی که وی مستحق آن بود غصب نموده اند، همچنان آنان در هرکار در بدل گفتن بسم الله به لعنت گفتن ابو بکر و عمر رضی الله عنهما شروع میکنند، تعداد زیاد دیگری از اصحاب کرام را نیز لعنت نموده از طعن و لعنت ام المؤمنین حضرت عائشهء صدیقه نیز پرهیز نمی کنند.

-غلو و افراط: بعضی از آنان در شخصیت على ( افراط مینمایند، شیعه های غالی مثل فرقهء « سبئیه » وی را به مرتبهء خدائی بالا برده اند، و بعضی از فرقه های دیگر شان میگویند: جبرئیل در آوردن وحی و رسالت غلط نموده به عوض آنکه بالای حضرت علی وحی را نازل کند بالای محمد ( نازل نمود، زیرا علی با محمد (چنان مشابهت داشت که زاغ با زاغ میداشته باشد، از همین وجه این فرقه را «غرابیه» گفته اند، [ غراب به عربی زاغ را میگویند].

-عید غدیر خم: این عید شان مصادف است به هجدهم ذوالحجه ، این عید را از عید اضحى و عید فطر بهتر میدانند، و آنرا عید اکبر میگویند، روزه گرفتن در آن روز نزدشان سنت موکد است، البته این عید عبارت از همان روزی است که ادعا مینمایند: حضرت محمد ( در این روز علی را به جانشینی خود وصیت نمود.

-عید نوروز را که از عید های فارسیان [سابق] میباشد، تعظیم مینمایند، و بعضی شان غسل نمودن را در آن روز سنت میگویند.

-آنان عید دیگری هم دارند که آنرا نهم ربیع الاول برگذار مینمایند، و آن عید پدرشان ( بابا شجاع الدین) است، این نام را برای ابولولوهء مجسوسی که حضرت عمر بن الخطاب ( را به قتل رسانیده بود، لقب نهاده اند.

-در دههء اول ماه محرم مراسم عزاء و گریه برگذار مینمایند و در آن تصویرها درست میکنند، سینه زنی میکنند و اظهار جزع و چندین کارهای حرام دیگر از آنان صادر میشود، البته به این عقیده که این کارها سبب قربت به نزد خداوند بوده کفارهء خطایا و گناهان شان میشود، کسیکه در مراسم آنان در جاهای مقدس شان مثل کربلاء، نجف، قم، و …برود چیزهای عجیب و غربی را مشاهده خواهد کرد.

ریشه های فکری و اعتقادی :

بعضی از پژوهشگران تشیع را به روز جمل رجع میدهند، بعضی دیگر به تاریخ کشته شدن عثمان t و بعضی دیگر هم ابتداء ظهور آن را روز صفین میدانند.

-معتقدات فارسیان [قبل از اسلام] در تشیع انعکاس نمود، فارسیانی که شیعه ها به ملک میراثی آنان عقیده دارند ، فارس در تشیع سهم فعالی گرفت تا از اسلام که شوکت و دولت آنان را شکستانده بود ، به نام خود اسلام، انتقام بگیرد .

- فکر شیعی با فکری که از عقاید و ادیان آسیائی مثل: بودائی، مانوی و برهمیه آمده بود، خلط گردیده قول به تناسخ و حلول نیز نموده اند.

- شیعه ها افکار خویش را از یهودیت نیز گرفته اند افکاری که در آن علایم بت پرستان، آشوریه و بابلیه نیز موجود است.

-اقوال شان در بارهء علی بن ابی طالب و ائمهء اهل بیت مشابه به اقوال نصارى در بارهء عیسى u میباشد، در کثرت عیدها، کثرت تصویرها، و درست کردن خارق العادات و نسبت دادن آن به سوی ائمه نیز با نصارى مشابهت دارند.

انتشار و جاهای نفوذ:

فعلا شیعهء امامیه ( اثناعشریه) در ایران منتشر گردیده در آنجا تمرکز دارد، تعداد زیادی از آنان در عراق نیز وجود دارند، وجود شان به پاکستان نیز امتداد یافته تعدادی از آنان در لبنان و در سوریه نیز تعداد کمی از آنان وجود دارد.

مراجــع :

1- المذاهب الاسلامیه محمد ابوزهره- مطبعهء نموذجیه -در قاهره.

2- مقالات الاسلامیین ابو الحسن الاشعری –ط2-1389هـ/

1969م.

3-الشافعی محمد ابوزهره- دارالفکر العربی- مصر.

4-تاریخ الإمامیة و أسلافهم د. عبد الله فیاض- مطبعه اسعد- بغداد-

الشیعة 1970م.

5-دراسات فی الفرق د. صابر طعیمه- مکتبة المعارف بالریاض-

1401هـ/1981م.

6-مختصر تحفة الإثناعشریة تحقیق محب الدین خطیب- قاهره- المطبعة

السلفیة- 1373هـ.

7-الملل و النحل ابوالفتح شهرستانی- دار المعرفة- بیروت- ط2-